07 jan Slaaphemel
Opgelucht staan we na tweeënhalf uur keuzestress weer buiten. We kochten zojuist het goedkoopste matras in de duurste beddenwinkel van Haarlem.
Het besef dat onze matrassen over de datum waren hield ons al een paar maanden in zijn greep maar zie maar eens tot de aanschaf van een paar nieuwe over te gaan. Het betreft een kapitale uitgave en dan kom je graag tot een gefundeerde keuze. Persoonlijk verdiep ik me liever in andere trends dan die van de slaapindustrie maar er is geen ontkomen aan. De keuze is schier oneindig; van latex, koudschuim, traagschuim en pocketvering tot boxspring en alle varianten en combinaties daartussen.
Een maand voordat de kerstvakantie aanbreekt, de periode die we hebben aangewezen als de periode waarin het moet gebeuren, lijkt een goed getimede NRC-bijlage ons uit de brand te helpen. Een medewerker heeft een stukje onderzoeksjournalistiek verricht naar het Nederlandse matrassenassortiment. Goedgemutst zet ik mij met een kop koffie in de hand aan het fraai geïllustreerde artikel. Na lezing blijf ik echter beteuterd achter aangezien er geen zinnig aankoopbeleid uit te destilleren valt. Het biedt een handig naslagwerk maar goedkope matrassen zijn soms net zo goed als dure en sommige mensen hebben baat bij binnenvering en andere bij geschuimde matrassen en het is ook allemaal een kwestie van smaak en van hoe pietluttig je bent. Oftewel confused on a higher level deponeer ik de bijlage in de krantenbak. En melden wij ons op vrijdag 3 januari bij Bedtime slaapadviseurs aan de Gedempe Oudegracht
Door een vriendelijke slaapadviseuse wordt onze doopceel gelicht qua fysieke gesteldheid en slaaptechniek (rug- of buikslaper, deken of dons, warm- of koudbloedig etc) en worden we onderricht in termen die me, na lezing van het NRC-artikel, inmiddels bekend voorkomen. Ze verrijkt daarnaast onze woordenschat met de term opencelstructuur die niet verwijst naar een verschijnsel uit het gevangeniswezen maar naar de mate waarin het matras in staat is lichaamsvocht af te voeren . Na het gesprek (confused on an even higher level) kunnen we, in een heuse testcabine, bijkomen op matrassen van traagschuim. Dit is een product dat door de NASA is ontwikkeld om astronauten bij de problemen van gewichtloosheid in de ruimte tegemoet te komen. Verbaasd over onze eigen open geest laten we ons de genoegens van het traagschuim welgevallen. Het heeft de stevigheid van zand en toch zak je erin weg; zacht van buiten, hard van binnen.
Na een handvol varianten op het originele cabinematras te hebben geprobeerd slaat de twijfel toe. Zijn wij klaar voor traagschuim, het meest innovatieve en tevens begrotelijke materiaal dat er in deze branche verkrijgbaar is? Onze slaapadviseuse, die onze stemming haarfijn aanvoelt, dirigeert ons naar een andere hoek van de zaak en installeert mij op een conventionele koudschuim matras. ‘Goh zeg, die ligt lekker!’ laat ik mij ontvallen. De adviseuse glimlacht wijs. Naast mij wordt manlief op onze tot op heden favoriete traagschuimbodem gelegd. Vervolgens ruilen we tientallen keren van bedhelft. We wisselen weinig woorden, in beslag genomen als we worden door de uitwerking van de verschillende matrassen op onze ligbeleving. Qua comfort lijken ze niets voor elkaar onder te doen. Ik hoop op een richtinggevend signaal uit de slaaphemel maar het blijft stil.
Boven een kop Bedtime koffie kijken we elkaar aan. “We gaan hier niet de deur uit voordat we een knoop hebben doorgehakt,”zegt hij. Ik knik zwijgend, besluiteloos. Dan komt, als een engel uit de slaaphemel, onze adviseuse aangeschreden. “Jullie gebruikten het woord kuil in relatie tot traagschuim. Dat lijkt mij geen goed teken voor een dubbelduur matras,” zegt ze beslist en ze schrijdt weer weg. Terwijl we ons laatste restje koffie naar binnen slurpen kijken we elkaar verrukt aan. Allebei nemen we voor de vorm nog even een duik op beide matrassen. Een paar minuten later zetten we onze handtekening onder de aankooporder. Voor half geld via een open celstructuur naar de slaaphemel, wat wil een mens nog meer.