11 mrt Slaap

Slapende kinderen is een van de bijzondere geneugten van het ouderschap. Wakkere kinderen kunnen heel erg lief zijn maar wakkere kinderen kunnen soms ook best wel een beetje vervelend zijn. Mensen die weten waar ik het over heb, begrijpen wat ik bedoel. Het ouderschap is dan, laten we het positief formuleren, best een uitdaging. Slapende kinderen echter, daar heb je als ouder geen kind aan. Het enige wat je eraan kunt doen, is ervan genieten. Genieten van het pruttelende geluid dat het zware warme jongenslijf onder zijn lego-dekbed voortbrengt tijdens het ademhalen. Hij ligt op zijn rug met zijn benen gespreid en zijn handen naast zijn hoofd op het kussen, als een krijger in ruste. Het meisje ligt met haar lange meisjesbenen opgetrokken tegen haar muur van knuffels aan. Pogingen om de meest wanstaltige en synthetische exemplaren, gewonnen op kermissen en dergelijke, haar bed, haar kamer en het huis uit te werken stuiten steevast op verzet. Ze slaapt diep. Als ik haar een kus geef doet ze haar grote ogen open. “Mama, ik kan niet slapen” zucht ze, draait zich om en slaapt weer verder. Dat bedoel ik.