28 okt Ontpopt

Wij zijn ontpopt, vorige week. Dat wil zeggen dat een rode plastic tas van Perry Sport met daarin onder meer de zwaar gekoesterde pop van mijn dochter op een onbewaakt ogenblik uit mijn fietstas is gegrist. Omdat het zo vermoeiend winkelt met twee logeertassen en een speelgoedtas bungelend aan schouders en polsen had ik al die tassen in de (met klipjes gesloten) fietstas gelaten. We hoefden alleen maar even de Xenos in en uit voor een geurkaars. 

Eerst weiger je het te geloven. Je komt terug bij je fiets met twee vrolijke kinderen in je gevolg, blij met het cadeau dat ze ter ere van de logeerpartij voor opa en oma hebben uitgezocht. Dan staar je in de fietstas en zie je dat de plastic tas weg is. Het zweet breekt je uit. De plastic tas is weg. De tas met de pop erin. Je slaat je handen voor je  mond, stamelt “dit kan niet, dit kan niet!” en loopt in het wilde weg een route door de winkelstraat. Je dochter struikelt huilend achter je aan, je zoon toont zich groots door rustig te blijven en met je mee te zoeken.

We proberen ons in te leven in de plastic tasjesdief. Hij zal in een cirkel van een paar honderd meter rond de plaats delict zijn buit hebben geïnspecteerd en tot de conclusie zijn gekomen dat die waardeloos was. Een pop met een pleister op de rechterelleboog en een dot typex op de neus, een knuffel en de reisversie van het spelletje “Wie is het?”. Dan slingert hij toch hevig teleurgesteld die tas in de hoek van het donkere steegje waar hij zich bevindt, of propt hem in de dichtsbijzijnde prullenbak? We kammen de straten rond de Xenos uit, inspecteren prullenbakken en containers en doen ons verhaal bij een paar dienstdoende beveiligers en politie-agenten. Maar tas en pop zijn nergens te bekennen, wat hoogst frustrerend is omdat we weten dat ze niet ver weg kunnen zijn. Anderhalf uur later dan gepland arriveren we bij mijn ouders, stoer en sterk als altijd vangen ze ons op en verrichten hun zegenrijke werk. Ze delen in het kersverse verdriet en zetten moeders weer op de rails.        

De volgende dag doen we aangifte van het verlies van een pop. En we kopen een nieuwe bij de Intertoys, een schattig exemplaar met een zacht wit fleece pakje aan. Het hechtingsproces verloopt voorspoedig maar ons vertrouwen in de mensheid heeft een flinke deuk opgelopen.