19 aug Interieur
Een paar dagen geleden viel de nieuwe IKEA-gids op de mat. Ik ging er eens goed voor zitten. Een week eerder was ik met frisse interieurzin van vakantie teruggekomen. Om de een of andere reden heb ik, na een paar weken buitenshuis, altijd behoefte aan een restyling, aan een paar kleine ingrepen die het woongenot verder vergroten. Andere flesjes op het aanrecht, een extra fotolijstje aan de muur, een esthetisch mandje op een handige plek voor onesthetische rommeltjes, dat soort werk. De IKEA-gids kon me daar vast behulpzaam bij zijn, dacht ik.
Inderdaad biedt de gids de nodige houvast voor mensen met interieurproblemen. De suggesties zijn bij vlagen hilarisch: “Zo verander je je woonkamer in een basketveld” staat er bijvoorbeeld in het hoofdstuk over thuis ontspannen. En heb je een groot (samengesteld) gezin? Dan is het belangrijk “…dat je je huis inricht op een manier die bij jullie past, want dan hoef je je niet aan de regels te houden,” wat mij natuurlijk als ambtenaar erg tegen de borst stuit. Daarnaast worden mensen met een kleine badkamer aanbevolen de gang als opbergruimte te benutten. Gelukkig stuit ik ook op bruikbare tips en ideëen. Uit de gids maak ik op dat ons huis erg zou kunnen opknappen van een gezonde dosis kamerplanten (een verzameling kamerplanten bij elkaar noemt men overigens een binnentuin). Ook zouden we met een Pax-kastenwand in onze werkkamer een oneindige hoeveelheid felbegeerde extra hang- en legruimte creëren. De nieuwste trofee in het Pax-assortiment is een speciaal schoenencompartiment dat plaats biedt aan vermoedelijk meer dan 15 paar schoenen. En wat een vondst om een paar mooie bloesjes aan de wand in de slaapkamer te hangen!
Ik sla de gids dicht en kijk watertandend om me heen. De binnentuin, waar komt de binnentuin? Zou ik permissie hebben om onze uit de kluiten gewassen speakers via marktplaats van de hand te doen en spotify te installeren en dan op de plaats van die speakers een kamerlinde en een vetplant en … Hmm… Ik sta op en loop de trap op, een schuine blik werpend op de berg schoenen in de hal. In de werkkamer aanschouw ik de uitpuilende kledingkast, een erfstuk van mijn grootouders van het merk Pander. Aan de binnenkant van één van de deuren heeft mijn opa ooit om zijn telefoonnummer gekrast. Hmm… In onze slaapkamer beklop ik de wand waar ik die leuke retrohaakjes met mijn Italiaanse bloesjes gedacht had. Een dun laagje gips met daarachter riet en tengels. Boren is geen optie, vermoed ik. Hmm… Enigszins gedesillusioneerd druip ik af naar beneden. Lusteloos blader ik nog wat door de gids. Dan valt mijn oog op de hoek tussen de gordijnen en de kast waar onze televisie op staat. CD’s, DVD’s en snoeren, in allerlei kleuren en formaten, steckers, adapters, een modem en een kastje voor de ontvangst van digitale televisie (jaja, draadloos). En stof, heel veel stof. Ik trek een sprint naar de schuur, waar ik van drie strekkende meter kabelgoot twee stukken van een halve meter afzaag. Het kastje schuif ik onder de kast en met het nodige geweld krijg ik het gros van de stugge snoeren op hun plek in de witte hulzen. Niezend plak ik de hulzen op de plint en schik de stapel CD’s en DVD’s die ik en passant even uitmest. Intens tevreden zak ik nog geen kwartier later terug op mijn plek op de bank. Kåbelgöten, helemaal goed.