De scheiding

 

Bij het lezen van het bericht over de scheiding van Diederik Samsom drongen zich twee geheel tegenstrijdige gedachten bij me op. Ten eerste, wat intens verdrietig dat dit hem moet overkomen, laten we hopen dat de media hem zijn privacy gunnen en hem met rust laten bij de oplossing van zijn problemen. Ten tweede, wat intens verdrietig dat dit hem moet overkomen, hoe is dit zo gekomen en wat zou er precies aan de hand zijn?

Mijn morele, beschaafde ik fluistert mij in dat persoonlijke zaken ook voor een politicus privé zijn en dat je die niet breed uitmeet in de pers. De persoonlijke levenssfeer dient te worden beschermd, ook omdat er kinderen bij betrokken zijn. Het verdriet zal er niet minder om worden wanneer journalisten, lezers en kijkers in die wond gaan zitten gluren. Tegelijkertijd is het een intrigerende gebeurtenis waar ik meer over zou willen weten. Mensen met problemen zijn zowiezo interessant, een politicus met problemen is dat al helemaal. Peter Buwalda schreef er een prachtig boek over en we smullen allemaal van Borgen. Politici zijn, met een beetje goede wil, onze ultieme probleemoplossers en als die in de problemen komen dan is het de wereld op zijn kop. We zien ze banken redden, akkoorden sluiten, en wereldleiders de hand schudden. Ze zijn zelfverzekerd, rationeel en oplossingsgericht. Maar natuurlijk zijn het ook mensen, mensen die falen en door het noodlot getroffen worden of door liefdesverdriet. Net als bij ‘normale’ mensen is deze onderstroom meestal onzichtbaar maar met een scheiding wordt ze zichtbaar. De vraag is natuurlijk hoe de onderstroom en de bovenstroom op elkaar inwerken. Ik moet me inhouden want mijn fantasie dreigt op hol te slaan als ik daarover doordenk. Diederik Samsom die bij Mark Rutte intrekt, kabinetten die ontploffen, Nederland jarenlang de onbestuurbare risee van Europa. Voor de Nederlandse kiezers en voor Diederik Samsom hoop ik er eerder over lezen in het nieuwste boek van Peter Buwalda dan in de krant.