Ambtenaar

Mijn zoontje is ziek en we spelen ‘Mens erger je niet.’ Tussen twee beurten door vraagt hij “Mama, wat is een ambtenaar?” Verbaasd en geamuseerd antwoord ik: “Ehh, ik ben een ambtenaar. Ambtenaren werken voor de overheid, voor Mark Rutte.” Hij heeft Mark Rutte in een badkuip vol belastinggeld op de cover van de Vrij Nederland zien staan, Mark Rutte is de verpersoonlijking van de overheid. Om te voorkomen dat hij denkt dat ik de tas draag van Mark of misschien zelfs zijn stukken schrijf, zeg ik: “Er zijn heel veel ambtenaren en ze doen allerlei verschillende dingen. Ze werken op scholen, bij de politie of bij de Rekenkamer, zoals ik.” Hij knikt en gooit met de dobbelsteen. “Hoezo?” vraag ik, nieuwsgierig naar de herkomst van zijn vraag. “O, dat was bij de Familie Knots,” zegt hij. Sinds een paar dagen zijn we in het bezit van een DVD van dit programma en de kinderen hebben er al een paar keer naar gekeken. Ik vond er vroeger nooit veel aan maar ik vind het wel leuk dat zij nu genieten van een programma uit onze jeugd. “Dan komt er iemand thuis en dan wordt aan hem gevraagd wat hij op zijn werk heeft gedaan. Diegene antwoordt dan: ‘Dat moet je nooit aan een ambtenaar vragen,’” reproduceert hij haast achteloos. Ik grinnik, een beetje verbluft om dit vroege staaltje framing. Een hysterische artstieke tante met een roze bril kon ik me herinneren, en huisraad dat door de keuken vloog, maar niet het beschimpen van ambtenaren. “Jij bent aan de beurt, mam, misschien gooi je wel zes,” zegt mijn zoontje bemoedigend.